Absurde moppen

Wat zeggen twee onzichtbare mannen tegen elkaar als ze elkaar tegenkomen?

Een vrouw ontmoet een leuke man in de kroeg. Ze praten wat met elkaar en ze lachen om elkaar. Na het stappen gaan ze samen naar het huis van de man. De man laat de vrouw het hele appartement zien en ze merkt al gauw op dat de slaapkamer van de man helemaal vol staat met schattige knuffels. Vele kleine knuffels op de onderste plan, medium knuffels op de middelste plan en super grote knuffels op de hoogste plank. De vrouw is heel erg verbaasd dat zo’n stoere man zoveel knuffels spaart. Maar aan de andere kant vind ze het ook wel erg schattig en lief dat deze stoere man ook nog een gevoelige kant heeft. Ze denk er verder niet over na en gaat samen met de man op de bank zitten. Ze kussen wat, ze strelen elkaar wat en gaan naar de slaapkamer, waar ze vervolgens heftige sex hebben.

Na een goddelijke nacht met haar gevoelige maar toch stoere man, draait ze zich naar hem toe en vraagt “Vond je het lekker?”

Waarop de man antwoordt “Jij mag een prijs kiezen van de onderste plank!”

Een vrouw loopt over de brug in het park. Daar hoort ze een man zingen: ‘34 tralalala!’ De vrouw snapt er niks van en loopt naar de meneer toe en vraagt: ‘Waarom zingt u 34 tralalala?’ Waarop de man antwoordt: ‘Kijk maar eens in het water.’ De mevrouw kijkt in het water en zegt: ‘Maar ik zie helemaal niets.’ ‘Buig maar eens naar voren,’ zegt de man, ‘dan ziet u het wel.’ De vrouw buigt voorover. Opeens duwt de man de vrouw van de brug, het water in. Hij begint weer te zingen: ‘35 tralalala!’

Een man heeft een enorme passie voor bruine bonen. Hij is verzot op dit eten maar, helaas, na het eten maakt een beschamende lichamelijke reactie zich meester van hem. Op een dag ontmoet hij een prachtige vrouw en hij wordt enorm verliefd op haar. Wanneer het duidelijk wordt dat zij gaan trouwen, denkt hij bij zichzelf dat zij het niet uit zal kunnen staan als hij zijn passie voor bonen voort zal zetten met het gevolg dat zijn darmfuncties oncontroleerbaar worden en zich gaan roeren. Hij besluit daarom tot de ultieme opoffering: hij zal nooit meer bonen eten..... Niet lang daarna gaan ze trouwen. Een paar maanden later is de man op weg naar huis van zijn werk en zijn auto gaat stuk. Hij belt keurig zijn vrouw dat hij wat later thuis komt en omdat hij nog maar een paar kilometer van huis is, besluit hij naar huis te gaan lopen. Op weg naar huis komt hij langs een klein eetcafé en een heerlijk aroma van verse bruine bonen verrast zijn reuktuig. Omdat hij toch nog een tijdje moet lopen naar huis, vertrouwt hij erop dat hij in die tijd de nadelige effecten van het eten van bonen weg zal kunnen werken. Dus gaat hij het café in en bestelt hij een heerlijke portie bruine bonen in rode uiensaus. Het is zo lekker dat hij nog twee porties bestelt.
Net buiten het café begint de ellende al; hij voelt zijn darmen zich samentrekken en hij begint onherroepelijk te ruften. Tijdens elke stap die hij neemt, wordt het erger en erger. Hij bout al zijn ingewanden er bijna uit en de stofwolken achter hem verraden de explosies uit zijn darmkanaal. Bijna bij zijn huis aangekomen voelt hij zich betrekkelijk safe en wil dan het huis binnengaan. Echter, zijn vrouw staat hem al bij de deur op te wachten. Zij roept uit: "Schat, ik ben blij dat je er eindelijk bent want ik heb een enorm leuke verrassing voor jou!" Zij doet hem een blinddoek voor en leidt hem naar zijn stoel aan het hoofd van de eettafel. Op dit moment merkt hij dat zijn darmen toch weer op beginnen te spelen en dat hij toch nog wat ruften moet laten. Maar omdat zijn vrouw bij hem is en hij heeft beloofd om geen bonen meer te eten, moet hij zichzelf inhouden. Gelukkig gaat op dat moment de telefoon en hij moet haar beloven om niet de blinddoek af te doen terwijl zij de telefoon zal beantwoorden.
Wanneer zij weg is, maakt hij gebruik van de gelegenheid en tilt zijn ene been licht op. De bout is niet alleen hard, maar stinkt ook als een rot ei. Hij kan nog moeilijk adem halen, dus hij pakt zijn servet op de tast en begint de enorme stank weg te wapperen. Meteen daarna krijgt hij nog een niet te stoppen aanval en tilt zijn been op: "Pffffffrrrtttt", klinkt het. Het lijkt wel een net gestarte diesel want de lucht is wederom niet om uit te houden! Hij wordt nu bijna misselijk van de lucht en begint met zijn armen te wuiven om de lucht maar een beetje weg te krijgen. Het telefoongesprek duurt erg lang en de man is nu echt in zijn element. Hij zit van links naar rechts te wiegen op zijn stoel en ruft zijn hele gasvoorraad eruit. De scheten zijn echt ongelofelijk, de een is een zachte "fluiter" met een gigantische stank, de ander een keiharde "pruttelaar" met een nog veel meer verbluffende lucht. De laatste is echt een "winner", de ramen trillen, de borden op tafel bewegen en binnen een minuut zijn de bloemen op tafel allemaal dood, wat hij overigens niet kan zien omdat hij nog steeds geblinddoekt is. Hij probeert ondanks deze bedwelmende lucht, zijn concentratie bij het telefoongesprek te houden. Omdat het nog niet is afgelopen, gaat hij lekker door met bouten, ruften en winden laten. De een na de ander verlaat zijn kleinste gat en hij moet echt moeite doen om met zijn servet de smerig stinkende lucht weg te krijgen. Als hij in de gaten krijgt dat zijn vrouw het gesprek aan het beëindigen is, is ook zijn vrijheid ten einde. Hij legt het servet op zijn schoot en vouwt zijn handen erboven. Als een heilige zit hij met een glimlach te wachten, totdat zijn vrouw de eetkamer binnenkomt. Zij verontschuldigt zich voor de lengte van het gesprek en vraagt of hij nog stiekem onder de blinddoek heeft doorgekeken. Hij verzekert haar niet te hebben gekeken. Zij haalt dan de blinddoek weg en schreeuwt: "VERRASSING!" Hij is waarlijk geschokt en zwaar verbouwereerd wanneer hij ziet dat rondom de eettafel twaalf van zijn beste vrienden en vriendinnen zitten om de surprise party voor zijn verjaardag op te luisteren.

Reed ik gisteren van werk naar huis, zie ik plots een groen mannetje huilend langs de weg staan. Ik stop, ga er naar toe en vraag wat er is en of ik hem misschien ergens mee kan helpen. “Ik kom van Venus, ben homofiel en heb honger...” “Ohh” zeg ik verbaast “Ik heb nog een boterham die ik je wel kan geven, maar verder kan ik je helaas niet helpen” Ik gaf hem mijn laatste boterham en reed verder.

Even later zie ik een rood mannetje huilend langs de weg staan. Weer stop ik en vraag wat er is en of ik misschien kan helpen. “Ik kom van Mars, ben homofiel en heb ontzettende dorst...” Ik geeft hem mijn blikje cola en zeg dat ik hem verder niet kan helpen.

300 meter verderop zie ik weer een blauw mannetje staan langs de weg. Enigszins geïrriteerd stop ik weer, ga naar het mannetje toe en schreeuw: “Zo blauwe homo, van welke kut planeet kom jij en wat moet je van me hebben?” Waarop het blauwe mannetje antwoordt: “Uw rij- en kentekenbewijs graag...”

Er loopt een man door de woestijn, zonder water en met vreselijke dorst. Dan komt hij een man op een kameel tegen. "Water, water, alsjeblieft." "Sorry, maar ik verkoop alleen stropdassen." zegt de man. De dorstige man kruipt voort. Even later komt hij weer een man op een kameel tegen. "Water, water, alsjeblieft." "Sorry meneer, ik verkoop alleen stropdassen." Zegt de man. Na een tijdje ziet hij opeens een restaurant in de woestijn. "Eindelijk drinken." denkt hij en kruipt met zijn laatste krachten naar het restaurant. Bij de deur wordt hij tegen gehouden. "Zonder stropdas komt u er echt niet in, meneer."

Twee billen zitten op een bankje. Zegt de ene bil tegen de andere: ‘Lekker windje, hè?’ Zegt de andere bil: ‘Ja lekker hè, zal ik er nog een laten?’

Twee oenen staan onder de douche.
Vraagt de een: Waarom heb jij je paraplu opgestoken?
Omdat ik mijn handdoek ben vergeten, antwoordt de ander.

Een Amerikaan, een Hollander en een Japanner spoelen aan op een onbewoond eiland. De Amerikaan begint meteen de baas te spelen en zegt: 'I take care of the food.' Tegen de Hollander zegt hij: 'You take care of the wood.' En tegen de Japanner zegt hij: 'You take care of the supplies.' Ze gaan alle drie weg. Tegen de avond komen de Amerikaan en Nederlander elkaar weer tegen op de afgesproken plaats, maar nog geen spoor van de Japanner. Ze besluiten om te wachten. En ze wachten.... en wachten... en wachten..... Maar de Japanner komt niet opdagen. 'Zo, dan beginnen wij alvast te eten,' zegt de Hollander tegen de Amerikaan. 'Okay,' zegt de Amerikaan. Opeens komt de Japanner uit de boom gesprongen, terwijl hij roept: 'Supplies!' .

Jan tegen zijn broer: "Gefeliciteerd met de geboorte van je tweeling, ze lijken erg veel op elkaar, vooral die ene."