Dominique zat rustig haar eigen gang te gaan en at haar soep alleen in haar tafeltje in een plaatselijk eetcafé, toen een stem haar achter zich deed schrikken.
Het was de man in het tafeltje achter haar.
"Niet zo hard!" zei hij.
"Wat?" vroeg ze, terwijl ze nog een lepel soep nam.
"Ik zei niet zo hard!" was zijn gedempte antwoord.
Beschaamd dat ze te horen kreeg dat ze haar soep aan het opslurpen was, schoof ze haar kom weg en begon aan haar tosti.
"Hoe was je dag?" vroeg de man achter haar opnieuw.
"Best goed," antwoordde Dominique, in de war dat deze vreemdeling er iets om gaf.
"Ben je geslaagd voor het examen?" kwam de volgende vraag achter haar.
"Ik weet het niet, ik heb mijn cijfer nog niet," antwoordde een volkomen verbijsterde Dominique.
"Ik zal je terug moeten bellen als ik hier weg ben", klonk de stem weer van achteren, "een of andere idioot beantwoordt elke vraag die ik je stel!"