Absurde moppen

Sherlock Holmes en Dr. Watson gingen kamperen. Na een goede maaltijd en een fles wijn legden ze zich neer voor de nacht en gingen slapen. 

Enkele uren later werd Holmes wakker en stootte zijn trouwe vriend aan. "Watson, kijk omhoog naar de lucht en vertel me wat je ziet." 

Watson antwoordde: "Ik zie miljoenen en miljoenen sterren." 

"Wat zegt dat jou?" 

Watson dacht even na. "Astronomisch gezien vertelt het me dat er miljoenen sterrenstelsels zijn, en mogelijk miljarden planeten. Astrologisch zie ik dat Saturnus in Leeuw staat. Horologisch gezien leid ik af dat het ongeveer kwart over drie is. Theologisch gezien kan ik zien dat God almachtig is en dat we klein en onbeduidend zijn. Meteorologisch vermoed ik dat we morgen een mooie dag zullen hebben. Wat zegt het jou?" 

Holmes zweeg een minuut en sprak toen. 'Het zegt mij dat iemand onze tent heeft gestolen.'

Nadat hij daar een paar dagen heeft doorgebracht, realiseert hij zich dat er veel mensen zijn met wie hij wil praten en dat hij veel vragen wil stellen. Hij loopt naar een engel toe en vraagt: "Waarom hebben we hier eigenlijk geen iPads? Het zou heel fijn zijn om een iPad te hebben; op die manier kan ik een notitie maken over iets dat ik iemand nog wil vragen, en wanneer ik ze dan ontmoet, kan ik dat eerst weer opzoeken."

De engel zegt: "Mijn broeder, in de hemel hebben we geen iPads nodig om dingen voor ons te onthouden, want hier heeft iedereen een perfect geheugen."

De nerd antwoordt: "Maar ik heb geruchten gehoord dat ze in de hel we iPads hebben. Waarom zouden ze die daar beneden hebben als wij die hier boven niet hebben?"

De engel zegt simpelweg: "Hier is een telescoop. Kijk zelf maar."

Dus de nerd kijkt door de telescoop. "Huh," roept hij uit. "Ze zoeken daar precies allemaal een oplader!

Twee mannen zitten aan de waterkant te vissen. Den ene vangt bijna niks, den andere heeft al bijna ne vollen emmer. "Hoe doede gij da toch?" vraagt den ene. "Wel, 's morgens voor ik ga vissen, kijk ik altijd eerst naar mijn vrouw. Ligt ze op haar linkerzij, dan neem ik wormen mee als aas, ligt ze op haar rechterzij, dan neem ik maden mee als aas."

"Jamaar, en wat als ze op hare rug ligt?"

"Ge denkt toch niet dat ik dan ga vissen, zeker!"

Een militair wordt wegens straf, hij wedde te veel, overgeplaatst. Op zijn nieuwe kazerne meldt hij zich eerst bij zijn nieuwe commandant, die al op de hoogte was gesteld van de wedlust van de nieuwkomer.



De commandant vraagt tijdens het eerste gesprek waarom hij zoveel wedde.

"Gewoon, voor de lol", zegt de militair. "Ik wed met u voor honderd euro dat u een moedervlek op uw linkerbil hebt." De commandant wist heel zeker van niet en neemt gelijk de uitdaging aan. Hij staat op, laat zijn broek zakken, en inderdaad, geen vlekje te zien.



De militair, eerlijk als hij is, geeft hem direct honderd euro. Even later gaat de telefoon van de commandant. Het is de vorige commandant van de militair. Hij wilde weten of hij er al was. Glunderend vertelt de commandant dat de nieuwe militair er al is, en dat hij er zelfs al honderd euro aan heeft verdiend. Het is even stil aan de andere kant van de lijn...



"Je hebt toch niet toevallig je broek laten zakken he?! Want hij heeft met ons gewed voor duizend euro dat hij je binnen vijf minuten in je blootje zou zetten!!"

Een trucker ziet langs de weg een geel mannetje staan dat weent. Hij stopt, gaat ernaar toe en vraagt wat er scheelt. Het mannetje antwoordt: 'Ik ben geel, kom van Venus, ben homofiel en heb honger'. 'Tja' zegt de chauffeur 'ik kan je een sandwich geven maar verder kan ik je spijtig genoeg niet helpen'. Hij geeft de sandwich en zet de rit verder.



Even later ziet hij langs de weg een rood mannetje staan wenen. Weer stopt hij en vraagt wat er scheelt. Het mannetje antwoordt: 'Ik ben rood, kom van Mars, ben homofiel en heb dorst '. De trucker zegt: 'Ik kan je een blikje cola geven maar verder kan ik je niet helpen'. Hij geeft een cola en zet zijn weg verder.



Even verder ziet hij een blauw mannetje staan. De trucker is deze spelletjes moe, stopt, gaat boos naar het blauwe mannetje toe en zegt: 'Vuile homo, van wat voor een kutplaneet kom gij en wat moet gij nu weer hebben?'. Waarop het mannetje antwoordt: 'Uw identiteitskaart en uw rijbewijs.'

Twee oenen drinken een kop thee. Zegt de ene oen tegen de andere: 'Als jij raadt hoeveel koekjes er in deze koektrommel zitten, krijg je ze alle vijf.' Zegt de andere oen: 'Drie!'

Een zakenman opent zijn nieuwe kantoor, wanneer hij van een vriend ter felicitatie een krans ontvangt met daarop 'Rust in vrede'. Het is duidelijk dat er een fout is gemaakt en de zakenman belt de bloemist om te klagen. Nadat hij de bloemist heeft verteld van de fout zegt de bloemist: "Het spijt me heel erg van de fout, en het is natuurlijk erg vervelend voor u, maar moet u zich het volgende indenken: er vindt vandaag ergens een begrafenis plaats waar bloemen worden afgeleverd met de tekst 'Gefeliciteerd met je nieuwe locatie.'

Een man heeft een enorme passie voor bruine bonen. Hij is verzot op dit eten maar, helaas, na het eten maakt een beschamende lichamelijke reactie zich meester van hem.

Op een dag ontmoet hij een prachtige vrouw en hij wordt enorm verliefd op haar. Wanneer het duidelijk wordt dat zij gaan trouwen, denkt hij bij zichzelf dat zij het niet uit zal kunnen staan als hij zijn passie voor bonen voort zal zetten met het gevolg dat zijn darmfuncties oncontroleerbaar worden en zich gaan roeren. Hij besluit daarom tot de ultieme opoffering: hij zal nooit meer bonen eten..... Niet lang daarna gaan ze trouwen. Een paar maanden later is de man op weg naar huis van zijn werk en zijn auto gaat stuk. Hij belt keurig zijn vrouw dat hij wat later thuis komt en omdat hij nog maar een paar kilometer van huis is, besluit hij naar huis te gaan lopen. Op weg naar huis komt hij langs een klein eetcafé en een heerlijk aroma van verse bruine bonen verrast zijn reuktuig. Omdat hij toch nog een tijdje moet lopen naar huis, vertrouwt hij erop dat hij in die tijd de nadelige effecten van het eten van bonen weg zal kunnen werken. Dus gaat hij het café in en bestelt hij een heerlijke portie bruine bonen in rode uiensaus. Het is zo lekker dat hij nog twee porties bestelt.

Net buiten het café begint de ellende al; hij voelt zijn darmen zich samentrekken en hij begint onherroepelijk te ruften. Tijdens elke stap die hij neemt, wordt het erger en erger. Hij bout al zijn ingewanden er bijna uit en de stofwolken achter hem verraden de explosies uit zijn darmkanaal. Bijna bij zijn huis aangekomen voelt hij zich betrekkelijk safe en wil dan het huis binnengaan. Echter, zijn vrouw staat hem al bij de deur op te wachten. Zij roept uit: "Schat, ik ben blij dat je er eindelijk bent want ik heb een enorm leuke verrassing voor jou!" Zij doet hem een blinddoek voor en leidt hem naar zijn stoel aan het hoofd van de eettafel. Op dit moment merkt hij dat zijn darmen toch weer op beginnen te spelen en dat hij toch nog wat ruften moet laten. Maar omdat zijn vrouw bij hem is en hij heeft beloofd om geen bonen meer te eten, moet hij zichzelf inhouden. Gelukkig gaat op dat moment de telefoon en hij moet haar beloven om niet de blinddoek af te doen terwijl zij de telefoon zal beantwoorden.

Wanneer zij weg is, maakt hij gebruik van de gelegenheid en tilt zijn ene been licht op. De bout is niet alleen hard, maar stinkt ook als een rot ei. Hij kan nog moeilijk adem halen, dus hij pakt zijn servet op de tast en begint de enorme stank weg te wapperen. Meteen daarna krijgt hij nog een niet te stoppen aanval en tilt zijn been op: "Pffffffrrrtttt", klinkt het. Het lijkt wel een net gestarte diesel want de lucht is wederom niet om uit te houden! Hij wordt nu bijna misselijk van de lucht en begint met zijn armen te wuiven om de lucht maar een beetje weg te krijgen. Het telefoongesprek duurt erg lang en de man is nu echt in zijn element. Hij zit van links naar rechts te wiegen op zijn stoel en ruft zijn hele gasvoorraad eruit. De scheten zijn echt ongelofelijk, de een is een zachte "fluiter" met een gigantische stank, de ander een keiharde "pruttelaar" met een nog veel meer verbluffende lucht. De laatste is echt een "winner", de ramen trillen, de borden op tafel bewegen en binnen een minuut zijn de bloemen op tafel allemaal dood, wat hij overigens niet kan zien omdat hij nog steeds geblinddoekt is. Hij probeert ondanks deze bedwelmende lucht, zijn concentratie bij het telefoongesprek te houden. Omdat het nog niet is afgelopen, gaat hij lekker door met bouten, ruften en winden laten. De een na de ander verlaat zijn kleinste gat en hij moet echt moeite doen om met zijn servet de smerig stinkende lucht weg te krijgen. Als hij in de gaten krijgt dat zijn vrouw het gesprek aan het beëindigen is, is ook zijn vrijheid ten einde. Hij legt het servet op zijn schoot en vouwt zijn handen erboven. Als een heilige zit hij met een glimlach te wachten, totdat zijn vrouw de eetkamer binnenkomt. Zij verontschuldigt zich voor de lengte van het gesprek en vraagt of hij nog stiekem onder de blinddoek heeft doorgekeken. Hij verzekert haar niet te hebben gekeken. Zij haalt dan de blinddoek weg en schreeuwt: "VERRASSING!" Hij is waarlijk geschokt en zwaar verbouwereerd wanneer hij ziet dat rondom de eettafel twaalf van zijn beste vrienden en vriendinnen zitten om de surprise party voor zijn verjaardag op te luisteren.

Waar haalde Luke zijn cybernetische hand vandaan?

Een man liep vlak voor Valentijnsdag een postkantoor binnen en kon het niet helpen dat hij een kalende man van middelbare leeftijd in een hoek zag staan en 'Liefdes'-zegels op felroze enveloppen plakte met overal hartjes.

Toen haalde de man een flesje Chanel-parfum uit zijn zak en begon geur over de enveloppen te spuiten.

Inmiddels had de nieuwsgierigheid van de man de overhand gekregen en daarom vroeg hij de man waarom hij al die kaarten stuurde.

De man antwoordde: “Ik stuur 500 Valentijnskaarten met de handtekening ‘Raad eens wie?’”

"Maar waarom?" vroeg de man.

‘Ik ben echtscheidingsadvocaat,’ antwoordde de man.