Een moeder trof haar zoon in bed aan, terwijl hij al lang op school had behoren te zijn. Ze zei hem ogenblikkelijk naar school te gaan, of anders twee goede redenen te geven om zulks niet te doen. 'Ten eerste vinden de kinderen me niet aardig. En ten tweede vinden de leraren me he-le-maal niet aardig. Geef mij maar eens twee goede redenen waarom ik wél naar school zou gaan.' 'Nou, ten eerste ben je veertig. En ten tweede ben je rector.'
Een ambtenaar komt bij het opruimen van een lang vergeten archiefkast een oude, koperen olielamp tegen. Als hij het stof ervan af wrijft, verschijnt er bij toverslag een geest die hem drie wensen toestaat.
"Ik zou wel een lekker koud biertje lusten," zegt de ambtenaar.
Poeff! Meteen staat er een biertje voor zijn neus. Nu pas heeft de ambtenaar door dat het geen geintje is van een zich vervelende collega. En hij besluit om zijn volgende wensen wat minder nonchalant te kiezen.
Na lang nadenken zegt hij: "Ik wil naar het mooiste onbewoonde eiland in de Stille Oceaan, waar ik in het gezelschap zal zijn van tientallen bloedmooie nymfomanes."
Poeff! En daar staat hij al op een hagelwit strand, omgeven door de mooiste vrouwen die je je maar kunt voorstellen. Verzucht de man: "Ik wou dat ik nóóit meer hoefde te werken..."
En Poeff! Daar zit hij weer keurig achter zijn bureau.
Een belastingscontroleur komt de zaken van de rabbijn controleren. Hij merkt verwonderd op dat de rabbijn nog nooit inkomsten heeft aangegeven. In de synagoge ziet hij dat de rabbijn het afdruipend kaarsvet opvangt in blikken dozen en hij vraagt: "Wat doe jij met dat afgedropen kaarsvet?"
"Oh," zegt de rabbijn "dat vang ik op en ik stuur het naar de kaarsenfabrikant met een briefje. Daarop schrijf ik dat hij het mag recycleren en dat, als hij zich schuldig voelt, hij altijd een doos kaarsen mag sturen. Vermits de kaarsenfabrikant een lieve man is, stuurt hij mij dan soms wel eens een doos kaarsen toe".
Een beetje later heeft de belastingscontroleur een tweede vraag. "Ik zie dat jij in de keuken alle broodkruimels opvangt in een doos. Wat vang jij daar mee aan?"
"Oh dat ?" zegt de rabbijn "Dat bezorg ik aan de bakker met een briefje. Daarop schrijf ik dat hij de broodkruimels mag gebruiken om er een nieuw desembrood mee te maken en dat, als hij zich hierover schuldig voelt, hij mij steeds een brood mag sturen. En vermits de bakker een bijzonder vroom man is, stuurt hij mij soms wel eens een brood."
De belastingscontroleur begint het spelletje aardig door te hebben en besluit een laatste vraag, een strikvraag te stellen.
"Jullie Joden doen toch aan besnijdenis? Wat doen jullie dan met die afgesneden velletjes?"
"Oh dat?" zegt de rabbijn "Dat sturen wij naar de belastingen en soms sturen die mij dan wel eens een lul."
Een Arabier loopt met zijn kameel in de woestijn en merkt dat het beest naar links trekt. De Arabier ziet in de verte een "garage" en loopt er heen. De monteur vraagt wat er aan schort en de Arabier vertelt aan de monteur dat de kameel met het lopen naar links trekt! "Oh zet u hem maar op de brug." De kameel wordt op de brug gezet, de monteur pakt 2 bakstenen en slaat ze tegen elkaar met de ballen van de kameel er tussen. Het dier vliegt als een raket kaarsrecht door de woestijn. "Zo dat is klaar!" deelt de monteur mee. "Ja, maar...." vraagt de Arabier, "hoe krijg ik nu mijn kameel terug?" Monteur: "Gaat u maar even op de brug staan!"
De CIA organiseert een vergelijkend examen voor moordenaar. Een paar honderd kandidaten leggen een aantal proeven af, waarna er drie finalisten overblijven: twee mannen en een vrouw.
De eerste man wordt bij de jury geroepen. "Mijnheer", zegt de voorzitter, "U moet nu een allerlaatste proef afleggen om aan te tonen dat u in alle omstandigheden welk bevel ook zult uitvoeren..."
"OK", zegt de man.
"Hier is een geladen pistool. Uw vrouw zit in het lokaal hiernaast op een stoel. Ga binnen en schiet haar neer!" De man, heel verontwaardigd: "Mijn vrouw? Nooit van mijn leven!" ... en is gebuisd.
Zelfde scenario bij de tweede kandidaat. De man zegt: "Ik zal proberen", gaat het lokaal ernaast binnen... en komt na een minuut terug buiten, tranen in de ogen. "Ik hou echt teveel van haar. Ik kan het niet...!" - Gezakt!
Nu is de beurt aan de vrouw. Haar wordt verteld dat in het hiernaast haar man enz... enz... De vrouw neemt het pistool aan en gaat het lokaal binnen. De jury hoort zes schoten, vervolgens geschreeuw en een hoop hels kabaal, gevolgd door een veelzeggende stilte. De vrouw komt terug binnen bij de jury en wrijft het zweet van haar voorhoofd. "Jullie hebben me daar wat geleverd," zegt ze, "dat pistool was geladen met losse flodders! Ik heb hem met zijn stoel moeten doodslaan !!"
