Een gelovige donut
Een donut loopt een kerk binnen, benadert de priester en legt uit: ‘Neem me niet kwalijk, Vader, het is niet mijn bedoeling om u lastig te vallen, maar ik ben erg geïnteresseerd om me bij de geestelijkheid aan te sluiten. Ik hoopte dat je me wat tips kon geven.'
De priester, nadat hij even de tijd heeft genomen om te accepteren dat hij met een gebakje spreekt, glimlacht als antwoord.
“Dat is werkelijk een nobele roeping”, zegt hij. “Meestal beginnen individuen die priester willen worden door actief te worden in hun parochie en vervolgens naar een seminarie te gaan. Terwijl zij daar aanwezig zijn, doen zogenaamde geestelijken hun uiterste best om in elk opzicht uit te blinken, waarbij zij hun geloofsovertuigingen opnieuw bevestigen en zich wijden aan het pad van gerechtigheid. Als de tijd daar is, zal een bepaalde ingewijde tot diaken worden gewijd, waardoor hij of zij doorgang kan vinden naar het priesterschap.”
“Dat klinkt als een heel ingewikkeld proces”, bekent de donut. ‘Ik weet niet zeker of ik er tijd voor heb.’
“Als je het niet erg vindt dat ik het vraag...” antwoordt de priester. ‘Waarom dacht je dat je je bij de geestelijkheid wilde aansluiten als je niet bereid bent je aan het proces te binden? Waarom wil je überhaupt priester worden?”
“Nou...” antwoordt de donut. ‘Kijk, ik heb echt een gat hier vanbinnen...’