Religie moppen

Er komt een man bij Sint-Pieter aan de hemelpoort. Sint-Pieter vraagt hem of hij tijdens zijn leven op Aarde ooit een goede daad gedaan heeft, waardoor hij zonder twijfel in de hemel thuishoort.

"Ik kan mij wel zoiets herinneren", zegt de man. "Ik passeerde een parking langs de autosnelweg waar een groep Hell's Angels hadden halt gehouden en bezig waren een paar vrouwen lastig te vallen. Ik riep dus dat ze daar moesten mee ophouden, maar dat hielp niet echt.

Toen ben ik op de grootste Hell's Angel toe gestapt, heb hem van zijn motor gesleurd, hem op de grond gesmeten, een slag op zijn neus verkocht en zijn neuspiercing uitgetrokken. Toen heb ik naar de andere Hell's Angels geroepen:

'En nu oprotten jullie, of ik leg jullie er allemaal naast!'" Sint-Pieter was onder de indruk en vroeg: "Wanneer was dat precies?" Antwoordt de man: "Een paar minuten geleden, denk ik."

Een opa en een oma gaan elke zondag naar de kerk, maar de opa heeft de slechte gewoonte om telkens weer in slaap te vallen. "Als ik nog een keer in slaap val, moet je bij mij met een pen in de rug steken," zegt opa.

De volgende zondag valt de opa weer in slaap en dan vraagt de pastoor: "Wie is onze goddelijke vader?"

De oma steekt een pen in de rug en opa schreeuwt: "Jezus Cristus!"

Even later valt de opa weer in slaap en dan vraagt de pastoor: "Wie heeft er voor gezorgd dat Jezus onze goddelijke vader is geworden?"

Oma steekt weer de pen in de rug en opa schreeuwt: "God allemachtig!"

Even later valt opa weer in slaap en dan vraagt de pastoor: "Wat zei prinses Lena tegen haar man toen het vierde kind geboren was?"

Oma steekt weer de pen in de rug en dan schreeuwt opa: "Als je nog één keer dat ding in mijn lijf steekt, dan krijg je met mij te maken!"

Gordon komt bij de hemelpoort. Petrus vraagt: ”Wat kom je doen? Ik ben Gordon en ik wil de hemel binnen.” ”Sorry”, zegt Petrus, “de hemel is alleen voor mensen die eens wat goeds hebben gedaan in hun leven.” “Geen probleem”, zegt Gordon, “ik heb vorige week 50 euro gegeven voor de Hartstichting en ik heb vorige maand 25 euro gegeven aan het Wereld Natuur Fonds.” “Meen je dat?” zegt Petrus, ”dit moet ik even met alle wijze mannen overleggen, wacht even hier bij de deur, dan ben ik zo terug.” Tien minuten later komt Petrus terug. “En?” vraagt Gordon, “wat is de uitkomst, mag ik binnenkomen?” Petrus pakt zijn portomonnee en zegt: ”Hier heb je je 75 euro terug en nou oprotten!”

Een atheïst loopt door het bos en bewondert alle dingen die de "oerknal" voortgebracht heeft. "Wat een prachtige bomen! Stromende rivieren! Schitterende dieren!", denkt hij bij zichzelf. Op het moment dat hij langs de rivier loopt, hoort hij wat geritsel in de bosjes achter hem. Als hij zich omdraait, ziet hij een enorme grizzly die op hem af rent. De atheïst rent er als een gek vandoor. Als hij over zijn schouder kijkt, ziet hij dat de beer dichterbij komt. Hij probeert nog harder te rennen, hij is zo bang dat er tranen in zijn ogen komen. Hij kijkt nog een keer over zijn schouder en hij ziet dat de beer nu nog dichterbij is. Zijn hart gaat als een gek tekeer wanneer hij nog harder probeert te rennen, maar dan struikelt hij en valt op de grond. Hij rolt om om overeind te krabbelen. Tot zijn schrik ziet hij de beer boven hem staan met een uitgestrekte poot om hem dood te slaan. Op dat moment schreeuwt de atheïst: "Mijn God!"

Precies op dat moment, staat de tijd stil... De beer beweegt niet meer; het bos is totaal stil; en zelfs de rivier stopt te stromen. De man ziet een helder licht en hoort een stem uit de hemel die zegt: "Al die jaren heb je mijn bestaan ontkend; zelfs mijn schepping heb je afgedaan als een kosmisch ongelukje, en nu denk je dat ik je uit deze benarde situatie ga redden? Kan ik er vanuit gaan dat je je bekeert?"

De atheïst, trots als altijd, kijkt in het licht en zegt: "Het zou nogal hypocriet zijn om na al die jaren mezelf opeens te bekeren, maar kun je de beer niet tot christen bekeren?"

"Wat jij wil," antwoordt de stem.

Dan verdwijnt het felle licht weer, de rivier begint weer te stromen, de geluiden uit het bos gaan weer door en de beer doet zijn poot weer omlaag. Dan vouwt de beer zijn handen samen... buigt zijn kop en zegt: "Heer, ik dank u voor dit eten, dat ik zometeen ga nuttigen."

Er was eens een man die het oerwoud in wilde. Dus ging hij op een dag het oerwoud in. Toen hij daar eindelijk aangekomen was, bleef hij vastzitten in het drijfzand. Hij zei: "Geen paniek, God helpt me wel."

Later kwam er een brandweerauto aan. De brandweerman vroeg: "Moet ik u helpen?"

"Nee, God helpt me wel."

Een tijdje later toen hij tot zijn dijen in het drijfzand zat, kwam de brandweerman weer langs en vroeg: "Moet ik u echt niet helpen?"

"Nee, God helpt me."

Op een gegeven moment zat hij met zijn kin helemaal in het drijfzand en kwam weer diezelfde brandweerman langs en vroeg: "Moet ik u helpen: ja of nee?"

"Nee, God helpt me."

Een tijdje later was hij verzopen en kwam hij bij de hemelpoort. Daar kwam hij God tegen en hij zei: "God ik ben diep teleurgesteld in u, u zou me helpen, maar u hebt me gewoon laten verzuipen!"

Daarop zei God: "Ik heb je wel degelijk geholpen, ik heb drie keer een brandweerauto op je af gestuurd, maar je wou geen hulp!"

De mis van aanstaande zondagochtend gaat niet door, de pastoor ligt met een snotneus in bed.

Er loopt een pastoor over straat en die vraagt aan een jongetje waar het station is. Zegt het jongetje: "Dat zeg ik lekker niet!"

"Maar dan kom je nooit in de hemel!"

"Nee, en jij niet bij het station!"

Zuster Mary gaat binnen in het Klooster van de Stilte. De priester zei: “Zuster, dit is een stil klooster. U bent hier welkom, zolang als je wilt, maar je mag niet spreken enkel als ik je toestemming geef.” Zuster Mary leefde nu al 5 jaar in het klooster toen de priester tegen haar zei: “Zuster Mary je bent hier al 5 jaar. Je mag 2 woorden spreken.” Zuster Mary zei: “Hard bed.” “Het spijt me dat te horen”, de priester zei: “We zullen zorgen je een beter bed krijgt.” Na nog eens vijf jaar, werd zuster Mary opgeroepen door de priester. “Je mag weer twee woorden zeggen, zuster.” “Eten koud”, zei Zuster Mary, en de priester verzekerde haar dat het eten beter zou zijn in de toekomst. Op haar 15e verjaardag in het klooster, werd ze opnieuw opgeroepen in zijn kantoor. “Je mag weer twee woorden zeggen vandaag.” “Ik vertrek”, zei zuster Mary. “Het is waarschijnlijk het beste”, zei de priester, “Je hebt niets anders gedaan dan klagen sinds de dag dat je hier kwam!”