Een algemene categorie voor alle moppen die niet direct ergens anders kunnen worden ondergebracht. Maar dat wil niet zeggen dat ze niet grappig kunnen zijn natuurlijk.
Een jongetje tot zijn moeder:
"Ik heb besloten niet meer naar school te gaan!"
"En voor welke redenen dan wel?" vraagt zijn moeder.
"Wel, ze hebben daar juist op TV getoond dat ze in Italië iemand vermoord hebben omdat hij te veel wist."
Een vrouw staat aan het vuur worst in de pan te bakken. Zij snijdt de twee uiteinden eraf. Haar man vraagt... "Schatteke, waarom snijde gij die toppekes er altijd af?" De vrouw antwoordt... "Ik weet niet, dat moet ge eens aan mijn moeder vragen die doet dat ook altijd..."
En ze gaan naar haar moeder. "Mama," vraagt ze "Waarom snijde gij van de worst altijd die uiteindekes er af?" "Wel schat," zegt haar moeder "Dat moeten we eens aan de Bomma vragen die deed dat ook altijd."
De dag daarop, iedereen naar de Bomma... "Bomma?" vragen ze "Waarom snijdt gij altijd de toppekes van de worst als ge staat te bakken?" "Oooh, jaa... die toppekes..." zegt de Bomma... 'Ik weet het niet meer, maar ons Meme deed dat ook altijd, dat moeten we haar toch eens vragen..."
"Ons Meme? Die is al 102 jaar oud!" roept iemand.
"We willen het toch weten!" antwoordt iedereen.
Dus iedereen naar het rusthuis... Bij de Meme in het rusthuis aangekomen, vragen ze onmiddellijk: "Meme, waarom snijde gij de toppekes altijd van de worst?" Meme is een beetje doof...
"Wablief?" roept ze.
"MEME, WIJ SNIJDEN DE TOPPEKES VAN DE WORST,WAAROM DOEN WE DAT?..."
"WATTE?" roept Meme.... "BAKTE GOLLE NOG ALTIJD IN DAT KLEIN PANNEKKE?"
Er zit een klein kereltje in de trein. Tegenover hem zit een boom van een kerel. "Kunt u mij zeggen wanneer deze trein in Breukelen stopt?" vraagt het kleine mannetje. "Deze trein stopt helemaal niet in Breukelen", zegt die grote kerel: "Dit is de sneltrein naar Utrecht, die rijdt het station van Breukelen gewoon voorbij." "Lekker is dat", zegt het mannetje, "Ik heb een belangrijke afspraak in Breukelen. Die loop ik nou mooi mis." "Dat hoeft niet", zegt die grote kerel: "Bij het station van Breukelen wil ik je wel aan je kraag buiten het raampje houden, boven het perron. Als jij dan zorgt dat je de snelheid van de trein krijgt, dan laat ik je los." "Zou u dat willen doen?" vraagt het mannetje. "Tuurlijk", zegt de kerel. Zo gezegd zo gedaan. De kerel houdt het mannetje uit het raam bij Breukelen, het mannetje loopt hard over het perron mee en wordt losgelaten. Als de grote kerel in Utrecht uitstapt, ziet hij daar ineens het kleine mannetje weer lopen. "Hè", zegt hij, "Ik had je in Breukelen toch uit de trein gelaten? Wat doe jij nou hier?" "Zal ik je vertellen", zegt het mannetje: "Ik loop in Breukelen over het perron lekker uit te lopen. Zit er in de laatste coupé een vent die denkt dat ik de trein moet halen. En die heeft me d'r weer ingetrokken."
Een tijdje geleden zat ik op mijn gemak een pintje te drinken, toen komt er ineens een heuse piraat binnenkwam in het café. Compleet met houten poot, haak aan zijn arm en lapje voor het oog, hees hij zich met veel moeite op de kruk naast mij.
Na een tijdje raakten aan de praat en na een paar pintjes kon ik mijn nieuwsgierigheid niet langer bedwingen. "Hoe ben jij nou aan dat houten been gekomen?" vroeg ik. De piraat vertelde een spannend verhaal over een wilde zeetocht, waarbij hij in een storm over boord werd geslagen en door een krokodil van zijn been af werd geholpen. Sindsdien dus het houten been.
"En hoe zit het dan met die haak?" De piraat kreeg steeds meer kleur en vertelde over een woeste zeeslag waarbij hij, in een zwaardgevecht met een grote zeerover van twee meter, zijn hand verloor.
"Wat een avond", dacht ik hardop en besloot dan ook maar naar zijn oog te vragen. "O, daar heeft een meeuw in gescheten", antwoordde de piraat luchtig. Ik was stomverbaasd: "Hoe kan dat nu, daar verlies je toch geen oog mee?!" De piraat zuchtte en nam een slok van zijn bier: "Het was de eerste dag met de haak!"
Een jongen vraagt aan een goochelaar: ’Waar is toch dat meisje dat u vorig jaar heeft doorgezaagd?’ ‘Oh,’ zegt de goochelaar, ‘ze is verhuisd. De één woont in Amsterdam en de ander in Eindhoven.’
Een toerist vraagt aan een boer: "Hoe is de lucht hier?" "We hebben hier de schoonste en gezondste lucht ter wereld, er bestaat geen plaats op aarde waar de lucht zo gezond is als hier. Sterker nog! Hier gaat niemand meer dood!" "Is dat niet een beetje overdreven?" antwoord de toerist. "Toen ik dit dorp binnenreed was er net een begrafenis aan de gang!" "Ooooh die! Dat was de plaatselijke begrafenisondernemer, de arme drommel is van de honger omgekomen......."
Heidi wordt gepest omdat ze scheel kijkt. Op een dag vindt ze het écht niet meer leuk en gaat naar haar meester. ‘Ze pesten me omdat ik scheel kijk’, zegt ze. ‘Wat kan jou dat nou schelen’, antwoordt de meester.
Keesje komt bij z’n leraar. “Ik word gepest meneer, ze noemen me allemaal schele keesie” Zegt z’n leraar: “Wat kan jou dat nou toch schelen keesie”
