Algemeen

Een doordeweekse avond in het weekend voor velen van ons ...

Een zatlap loopt 's nachts over straat en belt om 4 uur 's morgens aan bij mensen.

De man des huizes staat woedend op en vraagt: "Wat is dat hier, wat scheelt er?"



De zatlap: "Kom me duwen! Je moet me komen duwen!"



Razend zegt de bewoner: "Ik ken je niet eens, het is 4 uur in de morgen, en jij vraagt me om je te komen duwen. Bol het af jong..."



Terug in de slaapkamer, legt hij zich terug in bed, maar zijn vrouw spelt hem de les: "Nu heb je toch overdreven. Het is jou toch ook al overkomen dat je in panne staat met de wagen. Je had die sukkelaar toch wel even kunnen helpen duwen."



Man: "Ja, maar die kerel was strontzat."



Vrouw: "Reden te meer om hem te helpen, het gaat hem nooit alleen lukken. Nee, zo ken ik je helemaal niet, ik ben zeer teleurgesteld in je."



Haar man, helemaal ontdaan, kleed zich toch maar weer aan en gaat naar beneden. Hij opent de deur en roept: "He kerel, ik kom je duwen, waar zit je?"



Zatlap: "Hier in de tuin, op de schommel"

Een apotheker komt op een dag tegen de middag naar zijn apotheek, waar Jan al de ganse voormiddag aan het werken is. Buiten staat een man met een pijnlijke grimas op zijn gezicht, bewegingloos te staren naar het voorbijrijdende verkeer.



"Wat is er mis met die man", vraagt de apotheker aan Jan.

"Wel, die kwam daarstraks langs voor hoestsiroop, maar aangezien we dat niet in voorraad hadden, heb ik hem een laxeermiddel gegeven"

"Maar Jan toch!", antwoordt de apotheker, "een verkoudheid los je toch niet op met een laxeermiddel???"



"Oh jawel, ", zegt Jan, " of denk je misschien dat hij durft te hoesten?"

Een klein oudje gaat op een mooie dag naar de Fortis Bank met een grote zak geld. Bij de loketbediende vraagt ze om een onderhoud met de directeur om dat geld op een rekening te zetten. Na aandringen neemt de loketbediende haar mee naar het kantoor van de directeur.



De directeur vraagt haar hoeveel ze op haar nog te open rekening wil plaatsen. Ze antwoordt hem: 13 153 000 euro, terwijl ze de zak op tafel gooit. De directeur was echter van nieuwsgierige aard en zegt : Mevrouw, waarom loopt u met zoveel geld over straat. Hoe komt u hieraan ? Het kranige oudje antwoordt hem: "Ik doe veel weddenschappen."

De directeur, nog nieuwsgieriger zegt: "Wat voor weddenschappen?" Ze antwoordt hem: "Bijvoorbeeld: ik wed voor 1 miljoen euro met je dat je kloten vierkant zijn."

De directeur lacht en zegt: "Dit is een domme weddenschap! Dat kan je toch nooit winnen!" Het oudje antwoordt hem: "Je aanvaardt de weddenschap dus?"

"Natuurlijk," repliceert de directeur, "ik wed met je voor 1 miljoen euro dat mijn kloten niet vierkant zijn."



"Goed," zegt het oudje, "vermits het toch om een groot bedrag gaat, stel ik voor dat ik morgen terugkom, rond 10u00, met mijn advocaat als getuige." De directeur is het hier mee eens. Die nacht kan de directeur geen slaap vatten. Ongeveer elk uur staat hij voor de spiegel zijn kloten langs alle mogelijke zijden te controleren. Ze zijn echter niet vierkant. Hij gaat de weddenschap winnen!



De volgende ochtend om 10u00 stipt, stapt het oudje het kantoor van de directeur binnen, met haar advocaat. Ze stelt ze aan elkaar voor en herhaalt nog eens de weddenschap. De directeur herhaalt zijn engagement. Het oudje vraagt hem om zijn broek te laten zakken, zodat ook haar advocaat zijn kloten kan bekijken. Ze bekijkt zijn kloten en vraagt hem of ze ze mag vastnemen, om de controle tot in detail te kunnen uitvoeren. De directeur is het hiermee eens, vermits het toch om 1 miljoen euro gaat. Op hetzelfde ogenblik ziet hij dat de advocaat in stilte met zijn hoofd tegen de muur staat de kloppen. De directeur vraagt aan het oudje wat er aan de hand is met haar advocaat.



Ze antwoordt hem dat ze met hem gewed heeft voor 5 miljoen dat ze rond 10u00 de kloten van de directeur van de Fortis Bank in haar handen zou hebben...

Elke vrijdagavond ontvangt een cafe-eigenaar het doofstomme vrijgezellenclubje. Als hij op vrijdagochtend ziek blijkt te zijn, belt hij zijn broer op:

"Zeg Jan, ik ben ziek. Maar vanavond komt dat doofstomme vrijgezellenclubje, en dat zijn goeie vaste klanten. Dus ik kan het niet maken om het cafe gesloten te houden. Zou jij vanavond voor mij willen invallen?"



Zijn broer vindt het niet erg om in te vallen. Hij gaat vantevoren nog even langs bij Kees om instructies te krijgen.

"Het is helemaal niet moeilijk," zegt Kees, "die jongens drinken de hele avond alleen maar bier en borrels. Als ze een vinger opsteken, dan willen ze bier, en als ze twee vingers opsteken dan willen ze een borrel. Dat is alles."



Die avond gooit Jan het cafe open, en daar komt de doofstomme club.

Jan neemt de bestellingen op: bier, borrel, bier, bier, borrel... Alles gaat goed.

Maar plotseling beginnen de doofstommen allemaal met hun hoofden te draaien en hun monden te happen. Jan weet niet goed wat hij moet doen.

Hij gooit 50 frikandellen in de frituur, en serveert daarna broodjes frikandel uit. De doofstommen beginnen te eten, drinken nog wat, en even later beginnen ze weer met hun hoofden te draaien en hun monden te happen.



Ten einde raad belt Jan zijn broer op: "Zeg Kees, in het begin ging het goed, maar nou beginnen ze steeds met hun hoofden te draaien en hun monden te happen. Ik snap echt niet wat ze willen." "O sorry," zegt Kees, "dat ben ik vergeten te zeggen: dan zitten ze het clublied te zingen."

Moniek besluit komaf te maken met haar zielige bestaan en wil van de Eiffeltoren springen. Ze gaat naar het derde platform, klimt over de reling en aarzelt nog even voor ze de sprong zonder bungee aanzet.

Plots klinkt achter haar een zachte stem:

- Maar neen, meisje, doe dat toch niet...

Ze draait zich om en ziet de Kerstman staan!

De Kerstman neemt haar vast bij haar schouder en zegt:

- Omdat het Kerst is en je zo bedroefd bent, zal ik jou uit de penarie helpen. Als je morgenochtend wakker wordt, zal je de grote baas zijn van een bedrijf, veel geld verdienen, in een prachtig appartement wonen, een Rolls-Royce met chauffeur hebben en je zal ook de grote liefde van je leven leren kennen.

Moniek is door het dolle heen door dit goede nieuws en zegt:

- Oh, Kerstman, u bent zo lief! Hoe kan ik u ooit bedanken voor zoveel goedheid?

De Kerstman loopt nog wat roder aan en fluistert haar in het oor :

- Ach, weet je, de Kerstvrouw is al wat ouder en niet meer zo monter en speels, dus als je me even zou kunnen verwennen, zodat ik me weer heel wat jonger voel. Je weet wel wat ik bedoel.

- Maar natuurlijk lieve Kerstman, geen probleem!

Ze begint aan haar verwenbeurt en eenmaal de klus geklaard vraagt de Kerstman haar:

- Hoe heet jij eigenlijk, meisje?

- Moniek.

- En hoe oud ben je?

- 32.

- Leg dan eens uit Moniek, hoe komt het dat je op je 32ste nog gelooft in de Kerstman?....

Een bouwvakker komt om het leven op zijn werk.

Na enig overleg neemt Pol de beslissing om dit te gaan melden aan diens vrouw.

2 uur later komt Pol terug met 2 bakken bier.

"Hoe heb je dat gedaan?" vragen zijn collega's.

"Wel, ik vroeg of ik bij de Weduwe Janssens was."

"Neen" zei ze.

Waarop Pol : "Wedden voor 2 bakken bier van wel."

Twee mannen, Jean en Paul, die al een paar jaar in een gekkenhuis verblijven, komen in aanmerking voor vervroegde vrijlating. De directeur van de instelling laat de twee naar zijn kantoor komen voor een kort gesprekje. Jean mag als eerste binnen terwijl Paul in de gang zijn beurt moet afwachten. "Ga zitten, Jean," zegt de directeur. Hij legt Jean uit dat hij voor vrijlating in aanmerking komt, maar dat hij eerst nog een paar eenvoudige testjes moet doen.



"Hoeveel is 4 + 2?" vraagt de directeur.

Jean onmiddellijk: "6!"

"Hoeveel is 8 x 4?" gaat de directeur verder.

"32!" antwoordt Jean resoluut.

"Goed zo," zegt de directeur. "Nu iets anders... doe het licht eens uit!". Jean knipt het licht uit en het is onmiddellijk pikdonker in de kamer. De directeur neemt een zaklamp uit zijn la, knipt hem aan, schijnt dan recht naar de muur en vraagt: "Ga eens op de straal van die zaklamp zitten Jean!" Jean schiet in de lach en zegt: "Vroeger zou u dat gelukt zijn, maar nu ben ik véél slimmer hoor!"



Ze praten nog wat verder en uiteindelijk tekent de directeur de nodige papieren voor de vrijlating. "Proficiat Jean, je mag gaan en staan waar je wilt, zeg maar tegen je vriend Paul dat hij binnen mag komen."



Dolblij sluit Jean de deur achter zich en hij vertelt Paul dat hij naar binnen mag, waarop hij nog snel fluistert: "Vooral niet op de straal van die zaklamp gaan zitten hè!".

"Waarom niet?" vraagt Paul.

Jean: "Ben je gek?! Als hij hem uitknipt lig je met je kloten op de grond!"

Een Engelse toerist neemt een taxi om van de luchthaven in Zaventem naar z'n hotel in Brussel te gaan. Ze rijden voorbij het Atomium en de passagier achter in de taxi wil de chauffeur wat vragen over het imposante bouwwerk, dus tikt hij de man even op z'n schouder om de aandacht te trekken. De taxichauffeur geeft een geweldige schreeuw en verliest de macht over het stuur. Het voertuig mist op een haartje na een tram, ramt bijna een huis, alvorens op het trottoir tussen tientallen driftig fotograferende Japanners tot stilstand te komen.



Het is even stil in de taxi.

Dan zegt de chauffeur: "Meneer, wilt u dat nooit meer doen. Ik ben me dood geschrokken." De passagier zegt dat hij niet had geweten dat de chauffeur zo zou schrikken van een klein tikje op z'n schouder. Waarop de bestuurder zegt: "Het is uw schuld niet hoor meneer. Maar vandaag is mijn eerste dag als taxichauffeur.

Hiervoor heb ik 25 jaar lijkwagens gereden".

Een jongeman krijgt op een dag een briefje binnen waarin hij wordt gevraagd om te zetelen in de jury van een assisenproces. Natuurlijk wil hij zijn dagen niet verslijten in afzondering en vraagt aan allerlei vriendjes die hij kent of het niet mogelijk is om niet te moeten opkomen.



Het enige antwoord dat hij echter krijgt, is een goeie reden geven aan de rechter om gewraakt te worden, en dus verschijnt hij voor de rechter.

Rechter: "En heb jij een goeie reden om niet in de jury te moeten zetelen?"

Jongeman: "Toch wel, ik kan het mij echt niet permitteren om zolang niet op mijn werk aanwezig te zijn!"

Rechter: "En kunnen ze dan dat werk niet aan zonder jou?"

Jongeman: "Oh jawel, maar ik wil niet dat ze dat gaan ontdekken!!!"

Twee Antwerpenaars en een Limburger discussiëren over uitvindingen. Zegt de eerste Antwerpenaar: "Elektriciteit, dat is pas een uitvinding. Je komt de kamer binnen, knipt de schakelaar aan en de lamp brandt."



"Mmm," zegt de tweede Antwerpenaar, "ik vind de telefoon beter. Je neemt de hoorn op en je kunt gelijk wie ter wereld bereiken."



"Och," zegt de Limburger, "dat is niks in vergelijking met een thermosfles".

"Een thermos?", vragen de twee Antwerpenaars zich af.

"Ah ja, die houdt je drank koel in de zomer en warm in de winter."

"Wel, dat is het principe van een thermosfles?", zeggen de Antwerpenaars verontwaardigd.

"Ja," antwoordt de Limburger, "maar hoe weet die thermos wanneer het zomer of winter is?"