Er was een man die voor het postkantoor werkte, wiens taak het was om alle post met onleesbare adressen te verwerken...
Op een dag kwam er een brief met een wankel handschrift aan God, zonder echt adres. Hij dacht dat hij het moest openen om te zien waar het over ging. De brief luidde:
"Lieve God,
Ik ben een 83-jarige weduwe en leef van een heel klein pensioen. Gisteren heeft iemand mijn portemonnee gestolen. Er zat 100 euro in, dat was al het geld dat ik had tot mijn volgende pensioenbetaling. Volgende zondag is het Kerstmis en ik had twee van mijn vrienden uitgenodigd voor een etentje. Zonder dat geld heb ik niets om eten mee te kopen, heb ik geen familie om naar toe te gaan en ben jij mijn enige hoop. Kan je me alsjeblieft helpen?
Met vriendelijke groet, Edna”
De postbode was geraakt. Hij liet de brief aan alle andere bedienden zien. Ieder groef in zijn of haar portemonnee en kwam met een paar euro's op de proppen. Tegen de tijd dat hij de ronde deed, had hij 96 euro verzameld, die ze in een envelop stopten en naar de vrouw stuurden.
De rest van de dag voelden alle postbodes een warm gevoel bij de gedachte aan Edna en het diner dat ze met haar vrienden zou kunnen delen. Kerstmis kwam en ging. Een paar dagen later kwam er nog een brief van dezelfde oude dame aan God.
Alle postbodes verzamelden zich terwijl de brief werd geopend. Hij ging als volgt:
"Lieve God,
Hoe kan ik je ooit genoeg bedanken voor wat je voor mij hebt gedaan? Door jouw liefdesgeschenk heb ik een heerlijk diner voor mijn vrienden kunnen bereiden. We hadden een erg leuke dag en ik vertelde mijn vrienden over je prachtige geschenk. Trouwens, er ontbrak 4 euro. Ik denk dat het misschien die klootzakken op het postkantoor waren.
Met vriendelijke groet, Edna”