Zuster Mary gaat binnen in het Klooster van de Stilte. De priester zei: “Zuster, dit is een stil klooster. U bent hier welkom, zolang als je wilt, maar je mag niet spreken enkel als ik je toestemming geef.” Zuster Mary leefde nu al 5 jaar in het klooster toen de priester tegen haar zei: “Zuster Mary je bent hier al 5 jaar. Je mag 2 woorden spreken.” Zuster Mary zei: “Hard bed.” “Het spijt me dat te horen”, de priester zei: “We zullen zorgen je een beter bed krijgt.” Na nog eens vijf jaar, werd zuster Mary opgeroepen door de priester. “Je mag weer twee woorden zeggen, zuster.” “Eten koud”, zei Zuster Mary, en de priester verzekerde haar dat het eten beter zou zijn in de toekomst. Op haar 15e verjaardag in het klooster, werd ze opnieuw opgeroepen in zijn kantoor. “Je mag weer twee woorden zeggen vandaag.” “Ik vertrek”, zei zuster Mary. “Het is waarschijnlijk het beste”, zei de priester, “Je hebt niets anders gedaan dan klagen sinds de dag dat je hier kwam!”