Een crimineel op Valentijn

Twee vriendinnen gingen samen uit en gingen helemaal los met de cocktails. Ongeloofelijk dronken liepen ze naar huis waarop ze zich plotseling realiseerden dat ze allebei moesten plassen. Ze waren in de buurt van een begraafplaats en één van hen stelde voor dat ze elk achter een grafsteen gingen plassen. De eerste had niets om zich mee af te vegen en deed dus maar haar onderbroek uit, gebruikte die en gooide het weg. Haar vriendin droeg echter een duur slipje en ze wilde die niet verpesten. Maar gelukkig lag daar bij haar een grote strik van een krans dat op een graf lag en veegde zichzelf daarmee af. Nadat ze hun behoeften hadden gedaan, gingen ze weer verder naar huis. De volgende dag belde de echtgenoten van beide vrouwen elkaar op en de eerste zei: “Die verdomme girls night out moeten stoppen. Mijn vrouw kwam vannacht thuis zonder onderbroek.” “Dat is nog niets,” zei de ander, “die van mij kwam terug met een kaartje tussen haar billen waarop stond, van ons allemaal van de brandweer kazerne, we zullen je nooit vergeten!”

Een man komt een dag vroeger dan voorzien terug van zakenreis. Hij neemt een taxi om naar huis te rijden. Bij zijn huis aangekomen vraagt hij aan de chauffeur van de taxi om getuige te zijn daar hij denkt dat zijn vrouw hem bedriegt. De taxichauffeur neemt het aanbod aan tegen betaling van €150. 

Zij komen stil het huis binnen, openen voorzichtig de deur van de slaapkamer, hij trekt het deken van het bed en betrapt aldus zijn vrouw met haar minnaar. Rood van woede trekt de man een pistool en houdt het tegen het hoofd van de minnaar. Zijn vrouw huilt en tiert: “schiet niet, schiet niet! ik heb je belogen, ik heb niet geërfd van mijn tante, het is hij die de Ferrari gekocht heeft en onze boot aan zee, en alle tickets voor de voetbalwedstrijden waar jij zo graag naar toe ging! Hij betaalt zelfs onze belastingen!” 

De man, volledig van de kaart, trekt het pistool weg en richt zich tot de taxichauffeur: “Wat zou jij in mijn plaats doen?” “Ik” zegt de taxichauffeur, “ik zou het deken over hem leggen zodat hij geen kou vat!”

Hoe communiceren Ewoks over grote afstanden?

Er zitten twee vogels in een boom te kijken hoe een schildpad telkens weer uit een boom springt en dan met z'n poten gaat klapperen.

Na een tijdje zegt de ene vogel tegen de ander: "Schat ik denk dat we hem nu toch maar eens moeten vertellen dat hij geadopteerd is."

Een dokter eet een late lunch in zijn favoriete Chinese restaurant als hij de gevreesde woorden hoort:
"Is er een dokter in het restaurant?!"

Hij loopt naar achteren waar hij de manager en een klant ziet die er bleek en trillerig uitziet.

"We hebben net twee mensen ziek gehad," zegt de manager, "de dame hier en nog een heer in de badkamer."

"Hoe voelt u zich?" vraagt ​​de dokter.

"Misselijk," zegt de gast, "ik heb net mijn hele maaltijd uitgekotst en ik voel me nog steeds misselijk en duizelig."

"Wat hebt u gegeten?" zegt de dokter, die vermoedt dat het om een ​​snelwerkende voedselvergiftiging gaat.

"De kip lo mein, nummer 9, en wat dumplings."

Op dit punt komt de andere gast uit de badkamer.

"Wat hebt u vandaag gegeten?" vraagt ​​de dokter.

"Ik had loempia's en kip lo mein," zegt hij.

Terwijl een derde klant zich naar de badkamer haast, zegt de dokter tegen de andere twee dat ze moeten gaan zitten en vraagt ​​dringend hoeveel mensen precies de kip lo mein hebben besteld. De manager telt de bestellingen op.

"Zeven."

De zieke klanten beginnen er verontrustend ziek uit te zien. Uit angst dat ze een dodelijke, onbekende ziekte hebben opgelopen, geeft de dokter de manager opdracht een ambulance te bellen en de rest van de klanten eruit te halen, zodat hij de zieke klanten kan verspreiden en ze kan helpen.

"We kunnen niet iedereen eruit gooien!" protesteert de manager. "We hebben het geld nodig. We waren het hele afgelopen jaar gesloten vanwege Covid en dit restaurant zit zwaar in de schulden."

Omdat hij ziet dat hij met deze aanpak niet ver komt, pijnigt de dokter zijn hersenen over waar hij zeven mensen kan onderbrengen totdat de ambulance arriveert. Hij herinnert zich dat de rest van het gebouw wordt bezet door een hotel. Hij rent de deur uit, het hotel in naar de receptie om te vragen of ze een kamer kunnen vrijmaken.

"We hebben een vergaderruimte op de eerste verdieping, maar die is om 16.00 uur geboekt, dus ik kan je die niet laten gebruiken." De receptioniste wil niet meewerken.

De manager komt achter hem staan ​​en vertelt hem dat er een ambulance onderweg is en dat vijf van de mensen die de lo mein hebben gegeten symptomen vertonen; twee lijken helemaal in orde.

"Alstublieft," smeekt de dokter, "ik heb een plek nodig om een ​​stel zieke mensen van het restaurant ernaast onder te brengen voordat de ambulances arriveren."

"Wanneer heb je het nodig?" vraagt ​​de receptioniste.

"Nu, ik heb het nu nodig!"

"En hoe lang?"

"Twee uur maximaal."

"Waarom heb je het ook alweer nodig?"

Geërgerd begint de dokter opnieuw. "Luister nu goed, want ik ga mezelf niet nog een keer herhalen.

Ik heb de kamer van 1 tot 3 nodig voor vijf zieken, zeven aten 9!"